เหตุเกิดบนภูเขาสูงชันอันตรายร้ายกาจอาจพลาดเสียชีวิต

เนื้อเรื่อง

= = Y ยังไม่จบจ้าา ปิดไปก่อนก็ได้นะ Y = =



"แม่ทำไมต้องบังคับผมด้วย!"

 ในตอนเช้าของวันนั้น  เสียงทะเลาะกันของแม่ลูกซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหลังสุดท้ายก้นซอย ในชุมชนเล็กๆ  ดังลั่นไปทั่วระแวกบ้านแถวนั้น  เป็นที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีของผู้คนในซอย  เรื่องที่ทะเลาะกันก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกหูอะไร  แต่กลับเป็นเรื่องเดิมๆ ที่สองแม่ลูกคู่นี้เริ่มเถียงกันมานานนม ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบได้  แต่เท่าที่จำได้ ชาวบ้านจะได้ยินได้ฟังเรื่องนี้กันเกือบทุกเช้า  ไม่เว้นแม้แต่วันหยุดราชการ วันสงกรานต์ หรือวันปีใหม่

"ไอ้ยอดมันก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนักหรอก  ลุงก็เห็นมันมาตั้งแต่เด็กๆ มันก็จัดว่าเป็นเด็กดีคนนึง  แค่มันดื้อมันซนไปหน่อย  แล้วก็ไม่ค่อยยอมใครซะด้วย  แต่มันก็รักนังพิมพ์แม่มันนะ  ก็มีกันอยู่แค่สองแม่ลูกน่ะ  ญาติพี่น้องที่ไหนก็ไม่มี  มันเลยต้องลำบากตั้งแต่เล็ก  มันเป็นผู้เป็นคนอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะมีแม่มันนั่นแหล่ะ  แต่ก็มีอยู่เรื่องเดียว ที่มันไม่เคยยอมแม่มันเลย  ...เฮ้อ สงสารนังพิมพ์จริงจริ๊งง ต้องมานั่งบ่นเถียงลูกอยู่ทุกวันๆ  จะว่าไปมันก็น่าจะทำใจได้ซักที เถียงกับเด็กเสียสุขภาพแย่"

ลุงศก เป็นเพื่อนบ้านกับครอบครัวนี้มานานสิบๆปี  คอยช่วยเหลือดูแลและสนิทสนมกับสองแม่ลูกนี้มาตลอด  เพราะความสงสารที่พิมพ์ต้องเลี้ยงลูกชายเพียงลำพัง  ส่วนยอดเองก็นับถือลุงศกเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง  เพราะตัวเองก็ไม่ได้มีพี่น้องที่ไหนอีกแล้ว  จึงถือว่าแม่กับลุงศก เป็นผู้มีพระคุณสูงสุดในโลกนี้

"พี่ยอดน่ะหรอ  อ๋อ เรื่องที่เค้าชอบเถียงกับแม่พิมพ์บ่อยๆใช่มะ  เค้าก็ไม่ได้มีอะไรหรอก ก็เห็นเถียงกันอยู่เรื่องเดียวนั้นแหล่ะ   ก็รู้ๆกันอยู่  ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว  ตอนที่ไปโรงเรียนเดียวกัน  หนู่น่ะไม่อยากจะเดินไปโรงเรียนพร้อมกับพี่เค้าเล้ย  ไม่ได้จะว่านะ  แต่ที่พี่เค้าเป็นแบบเนี้ย  จนจะกลายเป็นตัวประหลาดของโรงเรียนไปแล้ว  หนูล่ะไม่อยากจะบอกใครเลยว่าบ้านอยู่ใกล้กัน  โรงเรียนก็อีก  ที่ยังไม่ไล่ออกก็เพราะเห็นว่าเป็นเด็กเรียนดีอ่ะนะ  ไม่รู้พี่ยอดแกเป็นอะไร  ใครพูดแกก็ไม่ยอมฟังเลย  ขนาดแม่พิมพ์ยังสั่งพี่ยอดไม่ได้  ใครก็คงพูดให้แกเปลี่ยนนิสัยไม่ได้ซะแล้วหล่ะ"

จิ๊บก็เป็นเพื่อนบ้านในซอยเดียวกันกับยอดและแม่พิมพ์  พ่อพาจิ๊บย้ายมาจากจังหวัดอื่นเพื่อมาทำงาน  ตอนที่จิ๊บต้องอยู่บ้านคนเดียว พ่อจึงมักจะฝากฝังลูกสาวไว้กับแม่พิมพ์ให้ช่วยดูแล ช่วยทำขนมขาย และสอนทำงานบ้าน และจิ๊บยังชอบให้ยอดช่วยสอนการบ้านให้อีกด้วย  ซึ่งสองแม่ลูกก็ไม่ได้คิดว่าเป็นภาระอะไร  ซ้ำยังดีซะอีกที่มีลูกมือมาช่วยทำงานโดยไม่คิดค่าเหนื่อย  แค่ให้ช่วยติวหนังสือให้  กับบางครั้งก็มีขนมติดไม้ติดมือกลับไปฝากพ่อที่กลับจากทำงาน  แต่ช่วงหลังๆ ที่จิ๊บเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว  ก็ไม่ค่อยมีเวลามาที่บ้านนี้  ส่วนยอดก็ออกไปทำงาน  แม่พิมพ์เลยต้องอยู่บ้านคนเดียวในตอนกลางวัน

* * *

เย็นวันนั้น  ยอดกลับมาจากที่ทำงาน  แม่พิมพ์กำลังนั่งทำบัญชีสำหรับขนมที่ขายหมดไปเมื่อกลางวัน  บนโต๊ะในบ้านมีอาหารเย็นวางอยู่  ถูกครอบไว้ด้วยฝาชี  จานชามและช้อนถูกวางเตรียมไว้แล้ว  เป็นฝีมือแม่พิมพ์นั่งเองที่เตรียมทำกับข้าวไว้รอลูกชายสุดที่รักกลับมากิน

"วันนี้ที่ทำงานเค้าว่ายังไงมั่งล่ะยอด"  แม่ทักยอดที่เพิ่งวางเอกสารต่างๆลงบนเก้าอี้

"อืมแม่ กำลังจะเล่าให้ฟังพอดี  เฮ่อ มันน่าหงุดหงิดมั้ยล่ะแม่  ไหนหัวหน้าบอกว่าจะเลือกอย่างยุติธรรม ให้คนที่เหมาะที่สุดได้งานนี้ไป โถ่ สุดท้ายก็เอางานไปให้ไอ้ศักดิ์มันอีกแล้วอ่ะแม่  แล้วอย่างงี้ เมื่อไหร่นายจะได้เห็นฝีมือผมบ้างล่ะ  ผมนะ เดี๋ยวก็ต้องไปกรำแดดกรำฝนคุมงานหนัก ไอ้ศักดิ์อ่ะ ได้งานดีตลอดเลย  ทั้งๆที่วัดกันจริงๆแล้วมันก็สู้ผมไม่ได้อยู่ดี  ขนาดเมื่อคราวก่อนมันเกือบทำนายเสียหน้า ทำงานไม่เสร็จตามเวลา  หัวหน้ายังเลือกมันไปอีกอ่ะ  ผมล่ะเซ็งจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย  ไม่ย้ายไปอยู่บริษัทอื่นก็ดีแค่ไหนแล้ว  มีคนมาทาบทามผมตั้งหลายที่  แต่ติดอยู่ที่ไอ้ศักดิ์นี่แหล่ะ ถ้าผมยังชนะมันไม่ได้ ผมก็ไม่ยอมไปไหนทั้งนั้น  แต่ว่าแม่ ผมจะทำยังไงดีล่ะ เฮ่อ..."

"เป็นเพราะเรื่องนั้นรึเปล่ายอด  หัวหน้าแกเค้าถึง


= = M แล้วจะมาแต่งต่อจ้าาาาา M = =